Η γιορτή της 28ης Οκτωβρίου στο νηπιαγωγείο μας – μια μέρα περηφάνιας και συγκίνησης 🕊️

Σήμερα τα νηπιαγωγεία μας πλημμύρισαν χρώματα, τραγούδια και συγκίνηση!

Με αφορμή την εθνική μας επέτειο, οι νηπιαγωγοί του 1ου και 4ου Νηπιαγωγείου Μουρνιών, οι εκπαιδευτικοί των τμημάτων ένταξης και παράλληλης στήριξης καθώς και η σχολική μας νοσηλεύτρια, παρουσίασαν στα παιδιά το κουκλοθέατρο “Το κανόνι της ειρήνης”, μια ιστορία γεμάτη μηνύματα ανθρωπιάς και ειρηνικής συνύπαρξης. Μέσα από τις κούκλες, τα παιδιά ταξίδεψαν σε έναν φανταστικό κόσμο, όπου ο πόλεμος και η βία νικιέται με χαμόγελα, αποδοχή, καλοσύνη  και αγάπη, και ανακάλυψαν πως η ειρήνη είναι η μεγαλύτερη δύναμη απ’ όλες. Μέσα από τη γιορτή, τα παιδιά είχαν επίσης την ευκαιρία να παραλληλίσουν την ιστορία με  την ειρήνη στις σχέσεις τους — στο σχολείο, στην αυλή, στο παιχνίδι. Συνδέοντας το μήνυμα της ημέρας με την καθημερινότητά τους, αναγνώρισαν πως η ειρήνη ξεκινά από εμάς τους ίδιους, όταν φερόμαστε με καλοσύνη, λέμε «όχι» στη βία και στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Έτσι, η γιορτή της 28ης Οκτωβρίου έγινε και ένα μάθημα ενάντια στον εκφοβισμό, ένα μικρό βήμα για ένα σχολείο όπου όλοι χωρούν, αγαπιούνται και σέβονται. 🕊️💙

Ακολούθησε μια χαρούμενη παιδική παρέλαση γύρω από το σχολείο, με τα παιδιά να κρατούν περήφανα τις μικρές γαλανόλευκες σημαίες τους! Στη συνέχεια τραγούδησαν  με καμάρι το κλασικό τραγούδι «Ο Ντούτσε» και έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο. Οι παιδικές φωνές αντήχησαν σε όλη τη γειτονιά, σκορπίζοντας συγκίνηση και ελπίδα.

Η γιορτινή ατμόσφαιρα ολοκληρώθηκε με συμμετοχή  στους εορτασμούς της τοπικής μας κοινότητας, με λειτουργία και κατάθεση στεφάνου στο μνημείο των ηρώων. Μια απλή, αλλά γεμάτη νόημα τελετή, που θύμισε σε μικρούς και μεγάλους τη σημασία της ελευθερίας και της ενότητας.

💙 Αυτές οι στιγμές δεν είναι μόνο γιορτή, είναι μάθημα ψυχής.

Μάθημα για το θάρρος, την ειρήνη και την αγάπη για την πατρίδα, αξίες που προσπαθούμε καθημερινά να καλλιεργούμε στις καρδιές των παιδιών μας.

Κι όταν οι παιδικές φωνές σώπασαν, έμεινε στον αέρα ένα μήνυμα απλό και δυνατό — πως.... 

κανένας πόλεμος δεν αξίζει όσο ένα παιδικό χαμόγελο.
Ας μεγαλώσουμε παιδιά που δε μαθαίνουν να πολεμούν, αλλά να αγκαλιάζουν, να συγχωρούν και να χτίζουν ειρήνη με τα χέρια και την καρδιά τους.
Γιατί μόνο τότε, ο κόσμος θα γίνει στ’ αλήθεια ελεύθερος.

🕊️ Χρόνια πολλά στην Ελλάδα μας!

Με τις πιο καθαρές, παιδικές φωνές να τραγουδούν για ΕΙΡΗΝΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. 💙🤍

28η Οκτώβρη: Πόλεμος- Ειρήνη

 

Εναλλακτικές μορφές αφήγησης στο νηπιαγωγείο: “Μελάκ, Μόνος”

 "Πεινάει. Φοβάται. Προς βορράν. Διψάει. Φοβάται. Προς βορράν. Κρυώνει. Φοβάται. Προς βορράν. Βαδίζει. Φοβάται. Προς βορράν. Τρέμει. Φοβάται. Τρέχει. Φοβάται. Κλαίει. Φοβάται. Φοβάται".

    Tα μάτια μας είδαν.... Ειρήνη- Πόλεμος...Με τον νου, την καρδιά και το σώμα...

 και έπειτα ήρθε η ιστορία «Μελάκ, Μόνος» της Αργυρώς Πιπίνη που την προσεγγίσαμε με έναν με έναν διαφορετικό τρόπο — μέσα από εναλλακτικές μορφές αφήγησης που ενεργοποίησαν το σώμα, τη φαντασία και τα συναισθήματα των παιδιών.

Το βιβλίο, με τον ευαίσθητο αντιπολεμικό του χαρακτήρα, αποτέλεσε αφορμή για μια βαθύτερη συζήτηση γύρω από την ειρήνη, τη φιλία και την απώλεια, στο πλαίσιο της θεματικής της 28ης Οκτωβρίου.

🎭 Δραματικό παιχνίδι ως γλώσσα έκφρασης
Τα παιδιά δεν περιορίστηκαν στον ρόλο του ακροατή, αλλά έγιναν οι ίδιοι συμμετέχοντες στην αφήγηση. Μέσα από τεχνικές του δραματικού παιχνιδιού, “μπήκαν” στην ιστορία και ένιωσαν όσα βίωσε ο ήρωας:

• Παγωμένη εικόνα: τα παιδιά πάγωσαν στιγμές από τη ζωή του Μελάκ, εκφράζοντας με το σώμα τους συναισθήματα φόβου, μοναξιάς, αλλά και ελπίδας.
  

• Διάδρομος συνείδησης: η ομάδα στάθηκε δεξιά και αριστερά σχηματίζοντας «διάδρομο» — οι φωνές της συνείδησης του Μελάκ ακούγονταν, ενώ εκείνος περπατούσε ανάμεσά τους, ακούγοντας σκέψεις και συναισθήματα πριν πάρει αποφάσεις...
  

Ρόλος στον τοίχο: ένα περίγραμμα του ήρωα στον πίνακα γέμισε με λόγια, συναισθήματα σκέψεις και ευχές/ μηνύματα των παιδιών προς τον Μελάκ.

                                   

• 🎨 Ρουτίνα σκέψης “Χρώμα – Σύμβολο – Εικόνα” (Project Zero/ Harvard)

Στο τέλος, η αφήγηση μετατράπηκε σε οπτική αναπαράσταση σκέψης. Τα παιδιά διάλεξαν:

• ένα χρώμα που ένιωσαν κατά τη διάρκεια της ιστορίας,

• ένα σύμβολο που αποτύπωσε το μήνυμά της,

• και μια εικόνα/ συναίσθημα που θα κρατούσαν στη μνήμη τους.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία, η ιστορία του Μελάκ έγινε προσωπική εμπειρία. Τα παιδιά έμαθαν πως η ειρήνη δεν είναι απλώς μια λέξη, αλλά ένα βίωμα που ξεκινά από μέσα μας.

Η λογοτεχνία στο νηπιαγωγείο μπορεί να ειπωθεί με πολλούς τρόπους — όταν η αφήγηση γίνεται βίωμα, τα παιδιά μαθαίνουν να σκέφτονται, να νιώθουν και να ονειρεύονται έναν κόσμο πιο ανθρώπινο. Η  λογοτεχνία, το θέατρο και οι τέχνες μπορούν να συναντηθούν δημιουργικά, προσφέροντας στα παιδιά βιωματικές εμπειρίες που αγγίζουν την ψυχή και καλλιεργούν αξίες ζωής

Μέρος Β'

🌿 Από τον Μελάκ στην Ειρήνη: η σημαία ως σύμβολο ελπίδας και δημιουργίας

Μετά την αφήγηση και τη δραματοποίηση του βιβλίου «Μελάκ, Μόνος», τα παιδιά προβληματίστηκαν για το τι σημαίνει ειρήνη, πατρίδα, ασφάλεια. Από τη φωνή του μικρού ήρωα γεννήθηκε μια ανάγκη να εκφράσουν εικαστικά το μήνυμα της ιστορίας:
ότι η ελευθερία και η ειρήνη είναι πολύτιμες, αλλά και εύθραυστες — όπως η φύση γύρω μας.

🎨 Η ελληνική σημαία αλλιώς…
Έτσι, προχωρήσαμε σε μια εναλλακτική κατασκευή της ελληνικής σημαίας, όχι ως τυπικό σύμβολο, αλλά ως έργο τέχνης με οικολογικό και συναισθηματικό περιεχόμενο.
Με επαναχρησιμοποίηση υλικών όπως αυγοθήκες, χαρτόνια, ρολά χαρτιού, κομμάτια από κουτιά και υφές ανακυκλωμένων υλικών, τα παιδιά δημιούργησαν ένα ανακουφιστικό, απτικό τοπίο ελευθερίας:

• Το λευκό έγινε σύμβολο ειρήνης και αγνότητας.

• Το γαλάζιο εκφράστηκε μέσα από διαφορετικές αποχρώσεις, σαν τα όνειρα και τη θάλασσα που ενώνει τους λαούς.

• Τα υλικά της καθημερινότητας απέκτησαν δεύτερη ζωή, όπως και ο Μελάκ βρήκε νέο νόημα μέσα από τη φιλία και την αποδοχή.

🕊️ Έτσι, το έργο τέχνης έγινε συνέχεια της αφήγησης — ένα ορατό μήνυμα πως η ειρήνη “χτίζεται” με σεβασμό, συνεργασία και φαντασία, από τα πιο απλά υλικά… και από τις πιο μικρές καρδιές.

Το μυστήριο με τα σχήματα

 

Ένα μαγικό βιβλίο φτάνει στο σχολείο μας... και είναι τόσο μαγικό που δεν φαίνεται ούτε ο τίτλος του! 

Η Σόφι,  η κυρία κουκουβάγια,  μας είπε ότι για να τον ανακαλύψουμε πρέπει να λύσουμε τον γρίφο με την κρεμάλα!

"Είμαι ευγενικό παιδί"

 Στην τάξη μας γνωρίσαμε έναν ξεχωριστό παπαγάλο μέσα από την ιστορία «Πες αυτή τη λέξη». Κάθε φορά που ο παπαγάλος χρησιμοποιούσε ευγενικές λέξεις, όπως ευχαριστώ, παρακαλώ, συγγνώμη, καλημέρα, τα φτερά του άλλαζαν χρώματα και γίνονταν πολύχρωμα και λαμπερά.

Με αφορμή αυτή την όμορφη ιστορία, αποφασίσαμε κι εμείς να ξεκινήσουμε το δικό μας ταξίδι ευγένειας. Κάθε φορά που κάποιο παιδί εκφράζεται ευγενικά ή προσφέρει βοήθεια, χρωματίζει ένα φτερό. Έτσι, σιγά σιγά, δημιουργούμε τα «πολύχρωμα φτερά της ευγένειας» της τάξης μας.

Παράλληλα, ο καλό μας φίλος ο Κοκός μας έφερε ένα βάζο, για αν το γεμίσουμε με αστεράκια! Πρόκειται για ένα σύστημα ενίσχυσης θετικής συμπεριφοράς: κάθε ευγενική πράξη προσθέτει ένα αστεράκι στο «βάζο της καλοσύνης». Όταν το βάζο γεμίσει, η τάξη θα απολαύσει μια κοινή ανταμοιβή — μια ποδηλατάδα στην αυλή!

Μιλήσαμε και για το «αόρατο κουβαδάκι» που κουβαλά ο καθένας μας. Όταν λέμε ευγενικές λέξεις ή βοηθάμε κάποιον, γεμίζουμε το κουβαδάκι του άλλου, αλλά και το δικό μας.

Μέσα από αυτές τις δραστηριότητες  τα παιδιά καλλιεργούν δεξιότητες ενσυναίσθησης, συνεργασίας και σεβασμού, μαθαίνοντας στην πράξη πως η ευγένεια γεμίζει χρώμα τις μέρες μας και χαρά τις καρδιές όλων.

5 Οκτωβρίου – Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών!

"Η λέξη «δασκάλα»
κρύβει μέσα της ένα δάκρυ......      και μια σκάλα.
Δάκρυ για μένα, που σου μετάγγισα ένα χρόνο την ψυχή μου.
Σκάλα για σένα, που η δρασκελιά σου έχει απότομα ψηλώσει,
γιατί αναπόφευκτα έχεις πλάι μου μεγαλώσει...."

Στις 5 του Οκτώβρη, γιορτάζουμε τους ανθρώπους που κάθε μέρα ανοίγουν δρόμους στη γνώση, χαρίζουν χαμόγελα και καλλιεργούν ελπίδες για το αύριο. Γιορτάζουμε, εμείς, οι Δασκάλες και οι Δάσκαλοι. Κάθε βαθμίδας.....Κάθε σχολείου....
Οι εκπαιδευτικοί, που δεν μαθαίνουν μόνο γράμματα... μαθαίνουν στα παιδιά να ονειρεύονται, να δημιουργούν, να σέβονται και να αγαπούν. 💙

Με αφορμή την εορταστική  ημέρα που πλησιάζει, μοιραζόμαστε το μήνυμα του Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης: 

Μήνυμα Περιφερειακού_Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών by Elva Vael

Αξίζει ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους τους εκπαιδευτικούς για την αφοσίωση, τη δύναμη ψυχής και την αγάπη που χαρίζουν καθημερινά στα παιδιά. Αποτελούν την  έμπνευση και την καρδιά της εκπαίδευσης! 

Από τη Μονάδα στη Δυάδα: Χτίζοντας Σχέσεις μέσα από το παιχνίδι

 Στην τάξη μας ξεκινήσαμε ένα όμορφο ταξίδι από το «εγώ» στο «εμείς»!

 Για να γνωριστούμε καλύτερα και να καλλιεργήσουμε δεσμούς φιλίας, αξιοποιήσαμε ένα παιχνίδι γνωριμίας εμπνευσμένο από τις ρουτίνες σκέψης του Project Zero (Harvard) και πιο συγκεκριμένα τη στρατηγική Think – Pair – Share.

Τα παιδιά χωρίστηκαν σε δυάδες με την συνθήκη να μην γνωρίζουν καλά το ζευγαράκι τους και να θέλουν να μάθουν γι' αυτόν/ ην. 

Αρχικά σκέφτηκαν μόνα τους απαντήσεις σε απλές και παιγνιώδεις ερωτήσεις, όπως:

• Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;

• Ποιο παιχνίδι προτιμάς να παίζεις;

• ......

Στη συνέχεια, μοιράστηκαν τις απαντήσεις με τον «σημαντικό άλλον» τους, τον φίλο που κάθισε απέναντί τους. Έπειτα, μέσα από τη «ντουντούκα» της τάξης, κάθε παιδί ανακοίνωσε στην ομάδα τι έμαθε για τον φίλο του, δίνοντας με χαρά τη φωνή του στον άλλον.

Η δραστηριότητα αυτή:

✨ Καλλιεργεί την ενσυναίσθηση και τη χαρά της ακρόασης.
✨ Δίνει χώρο στο κάθε παιδί να αισθανθεί ότι «ανήκει».
✨ Χτίζει τις πρώτες γέφυρες συνεργασίας μέσα στην ομάδα.

Επιπλέον το κέντρο αναφοράς μετατοπίζεται από τη νηπιαγωγό στους ίδιους τους συμμαθητές. Τα παιδιά ανακαλύπτουν ότι μπορούν να μάθουν το ένα από το άλλο, να ακούν με προσοχή και να μιλούν εκ μέρους του φίλου τους. Έτσι, η τάξη μας λειτουργεί σαν κοινότητα μάθησης και σχέσεων, όπου ο δάσκαλος είναι συντονιστής και τα παιδιά οι πραγματικοί πρωταγωνιστές.

Από τη μονάδα λοιπόν, περάσαμε στη δυάδα και αργότερα θα προχωρήσουμε στη μεγάλη κοινότητα της τάξης μας, χτίζοντας βήμα βήμα σχέσεις εμπιστοσύνης και φιλίας. Και σιγά σιγά από τις μικρές σημαντικές δυάδες.... στην τάξη μας σχηματίζονται αυθόρμητες παρεούλες!